به نقل از «مهر»

انسان ۲۵۰ ساله بیانگر نور واحد یازده امام صدر اسلام است

تاریخ انتشار: ۲۹ آبان ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۵۸۴۴۱۹۷

به گزارش خبرگزاری مهر، کرسی ترویجی نقش و جایگاه انسان ۲۵۰ ساله در آموزه مهدویت از دیدگاه مقام معظم رهبری(مدظله العالی) در دانشگاه باقرالعلوم(ع) برگزار شد.

در این کرسی ذیل محورهای همایش بین المللی نظریه انتظار در اندیشه حضرت آیت الله العظمی خامنه ای(مدظله العالی)  برگزار شد، حجت الاسلام غلامرضا بهروزی لک به ارائه بحث در خصوص نقش و جایگاه انسان ۲۵۰ ساله در آموزه مهدویت از دیدگاه مقام معظم رهبری(مدظله العالی) پرداخت.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

بهروزی لک با ارائه تحلیلی از انسان ۲۵۰ ساله مد نظر مقام معظم رهبری گفت: حضرت آیت الله خامنه ای در بیان لطیفی دوران نخست امامت که از ارتحال پیامبر گرامی اسلام(ص) تا آغاز عصر غیبت صغری را در بر می گیرد را به انسان ۲۵۰ ساله تعبیر نموده است. انسان ۲۵۰ ساله بیانگر نور واحد امامان یازدگانه نخست در صدر اسلام بوده است.

وی ادامه داد : پس از این دوران شاهد آغاز عصر غیبت امام معصوم(ع) هستیم. آنچه مهم است و در این کرسی ترویجی به آن پی پردازیم، تبیین نقش و جایگاه و کارکردهای انسان ۲۵۰ ساله در ارتباط با آموزه مهدویت می باشد.

بهروزی لک در ادامه سخنانش گفت: امام مهدی (عج) غایت اقدامات و فعالیتها و کارکردهای یازده امام نخست را محقق خواهد کرد. چنانچه به تعبیر مقام معظم رهبری(مدظله العالی)، امامان دوازدگانه معصوم به رغم تعدد و عمل در شرایط مختلف سیاسی و اجتماعی، همگی نور واحدی بوده و در راستای هدف واحدی عمل کردند. از این رو آموزه مهدویت و منجی موعود در اندیشه معظم له، ارتباط وثیقی با انسان ۲۵۰ساله دارد.

حجت الاسلام بهروزی لک ادامه داد: بر اساس نظریه انسان ۲۵۰ساله، کارکرد امامت در راستای هدف مهم سیاسی و اجتماعی بوده است و آن بزرگواران کارکردی کاملا سیاسی داشته است. از این منظر امامان شیعی در این دوران، همگی نقشی سیاسی در جهت تأسیس حکومت اسلامی داشته اند، هرچند بخش اعظم دوران ۲۵۰ سال نخست فاقد حکومت معصوم بوده است.

وی در ادامه اظهار کرد: بنا بر این تشکیل حکومت معصوم(ع) که از آن به فرج آل محمد(ص) تعبیر شده و تحقق کامل آن در جامعه موعود می باشد، برای امامان معصوم (علیهم السلام )غایتی اساسی بوده است.

وی در پایان سخنانش گفت: بر این اساس کارکردهای انسان ۲۵۰ ساله نخست در ارتباط با آموزه مهدویت عبارتند از: ۱. تبیین حکومت مطلوب و حق اسلامی؛ ۲. نفی حکومتهای جائر و غاصب زمان؛ ۳. تبیین دوران پیش روی عصر غیبت و وضعیت و وظایف جامعه اسلامی در آن دوران ۴. کارکرد ، تبیین ماهیت و ویژگی‌های جامعه موعود مهدوی.

در این نشست کرسی چند تن محققان حوزه مهدویت پژوهی به نقد دیدگاه های وی پرداخت و در ادامه تعداری از حاضرین نیز سؤالاتی در ارتباط باموضوع کرسی پرداخت و  استاد در این زمینه توضیحاتی ارائه کرد.

کد خبر 4776283

منبع: مهر

کلیدواژه: حضرت آیت الله خامنه ای پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی نشست علمی کنفرانس وحدت اسلامی وحدت اسلامی علامه طباطبایی فلسفه مجمع عالی حکمت اسلامی کنفرانس بین المللی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی هفته وحدت نقد کتاب آیت الله جوادی آملی معرفی کتاب پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی دانشگاه تهران

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۸۴۴۱۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

دانشمندان چهره یک نئاندرتال ۷۵ هزار ساله را بازسازی کردند

یک زن ۴۰ ساله ۷۵ هزار سال قبل در غاری دفن شده بود. دست چپش زیر سرش حلقه شده و سنگی زیر سرش گذاشته شده بود که احتمالا به عنوان بالشتک در آن جا قرار داشته است. دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کردند با قرار دادن استخوان‌های جمجمه موفق به بازسازی چهره این زن شدند.

به گزارش ایسنا، این زن که به نام شانیدر زی(Shanidar Z) معروف است، در غاری در کردستان عراق در سال ۲۰۱۸ پیدا شد. این زن یک نئاندرتال یا نوعی انسان باستانی است، حدود ۴۰ هزار سال پیش ناپدید شدند.

به نقل از سی‌ان‌ان، دانشمندانی که بقایای او را مطالعه می‌کنند، با زحمت ۲۰۰ قطعه استخوان جمجه او را طی ۹ کنار هم قرار دادند. آنها از خطوط صورت و جمجمه این زن برای بازسازی استفاده کردند تا بفهمند او چه شکلی بوده است.

دکتر اما پومروی(Emma Pomeroy)، دیرین انسان‌شناس و دانشیار دپارتمان باستان شناسی دانشگاه کمبریج که اسکلت را از زیر خاک بیرون آورد می‌گوید: جمجمه‌های نئاندرتال‌ها با برجستگی‌های قابل توجه و بدون چانه متفاوت از جمجمه‌های گونه خودمان به نظر می‌رسند. بازسازی صورت شانیدر زی نشان می‌دهد که این تفاوت‌ها ممکن است در زندگی واقعی آنها آنقدر فاحش نبوده باشد.

پومروی اضافه کرد: او در واقع نسبت به اندازه‌اش چهره بزرگی دارد. او برآمدگی‌های ابروی بزرگی دارد که معمولا ما آنها را نمی‌بینیم.

نئاندرتال‌ها حدود ۳۰۰ هزار سال در سراسر اروپا، خاورمیانه و کوه‌های آسیای مرکزی زندگی کردند و حدود ۳۰ هزار سال با انسان‌های امروزی همپوشانی داشتند. تجزیه و تحلیل دی‌ان‌ای انسان‌های امروزی نشان داده است که در این زمان، نئاندرتال‌ها و هومو ساپینس‌ها گهگاه با یکدیگر برخورد می‌کردند.

تحلیل جدید

هنگامی که پومرو برای اولین بار این اسکلت را با حفاری خارج کرد، جنسیت آن بلافاصله مشخص نشد زیرا فقط نیمه بالایی بدن حفظ شده بود و فاقد استخوان‌های لگنی بود. گروهی که در ابتدا بقایای آنها را مورد مطالعه قرار دادند، بر روی یک روش نسبتا جدید تکیه کردند که شامل تعیین توالی پروتئین‌ها در داخل مینای دندان برای تعیین جنسیت شانیدر زی بود.

این محققان از دانشگاه‌های کمبریج و لیورپول با مقایسه طول و قطر استخوان‌های بازوی او با داده‌های مربوط به انسان‌های امروزی، قد این نمونه را حدود ۵ فوت(۱.۵ متر) تخمین زدند. تجزیه و تحلیل ساییدگی دندان‌ها و استخوان‌ها نشان داد که او در زمان مرگ در اواسط دهه ۴۰ زندگی خود بوده است.

پومروی می‌گوید: این یک تخمین معقول است، اما ما نمی‌توانیم ۱۰۰ درصد مطمئن باشیم، که آنها مسن‌تر نبوده‌اند. آنچه می‌توانیم بگوییم این است که این کسی است که عمر نسبتاً طولانی داشته است. برای آن جامعه، آنها احتمالا از نظر دانش و تجربه زندگی بسیار مهم بودند.

غاری که شانیدر زی در آن دفن شده بود در میان باستان شناسان مشهور است زیرا یک گور نئاندرتال که در سال ۱۹۶۰ در آنجا کشف شد، محققان را به این باور رساند که ممکن است نئاندرتال‌ها مردگان خود را با گُل دفن کرده باشند و این اولین چالش در برابر دیدگاه رایجی بود که انسان‌های باستانی را نادان و بی‌رحم می‌دانست. با این حال، تحقیقات بعدی توسط گروه پومرو، نظریه تدفین با گُل را مورد تردید قرار داده است.

در عوض، آنها گمان می‌کنند که گرده کشف شده در میان گورها ممکن است از طریق زنبورهای گرده افشان وارد گور شده باشد. با این حال، در طول سالها دانشمندان شواهد فزاینده‌ای از هوش و پیچیدگی نئاندرتال‌ها، از جمله هنر و ابزار پیدا کرده‌اند.

نئاندرتال‌ها بارها به غار شانیدر بازگشتند تا مردگان خود را دفن کنند. تحقیقات نشان داده است که بقایای ۱۰ نئاندرتال در این مکان کشف شده که به نظر می‌رسد نیمی از آنها عمدا پشت سر هم دفن شده‌اند.

شاید نئاندرتال‌ها مردگان خود را با دسته‌های گل تجلیل نمی‌کردند، اما تحقیقات نشان می‌دهد که ساکنان غار شانیدر احتمالا گونه‌ای همدل بودند. به عنوان مثال، یک نئاندرتال مرد که در آنجا دفن شده بود، ناشنوا بود و با ضربه‌ای به بازو و سرش فلج شده بود که احتمالاً او را تا حدی نابینا می‌کرد، اما او مدت زیادی زنده بود، بنابراین طبق تحقیقات باید از او مراقبت می‌شد.

پومروی می‌گوید که شانیدر زی اولین نئاندرتالی است که در بیش از ۵۰ سال گذشته در این غار پیدا شده است، اما این مکان هنوز هم می‌تواند بستری برای اکتشافات بیشتر باشد.

بازسازی جمجمه

پومروی بازسازی جمجمه شانیدر زی را که نسبتا بلافاصله پس از مرگ له شده بود، به عنوان یک «پازل سه بعدی با حساسیت بالا» توصیف کرد.

استخوان‌های فسیل شده در بلوک‌های کوچکی از رسوبات غار برداشته شده و در فویل پیچیده شدند و محققان آنها را برای تجزیه و تحلیل به دانشگاه کمبریج فرستادند.

در آزمایشگاه کمبریج، محققان از هر بلوک میکرو سی‌تی اسکن گرفتند و از اسکن‌ها برای هدایت استخراج قطعات استخوانی استفاده کردند. دکتر لوسیا لوپز پولین(Lucía López-Polín)، همکار پومروی، محافظ باستان شناسی از موسسه کاتالان برای دیرینه اکولوژی انسانی و تکامل اجتماعی در اسپانیا، بیش از ۲۰۰ تکه جمجمه را با چشم کنار هم قرار داد تا آن را به شکل اولیه خود بازگرداند.

این گروه جمجمه بازسازی شده را اسکن و پرینت سه بعدی کردند، که پایه و اساس سر بازسازی شده‌ای را شکل داد که توسط دیرینه هنرمندان دوقلوی دانمارکی، آدری و آلفونس کنیس(Adrie and Alfons Kennis)، لایه‌هایی از ماهیچه و پوست روی آن قرار بگیرد.

انتهای پیام